24 Mart 2009 Salı

Küçüklerimi sevmeli, büyüklerimi saymalıyım



Ben askere gitmedim (henüz). Onun için anlatılanlardan biliyorum. Yukarıdaki gibi yazılar varmış her yerde. Şunu yapmalıyım, bunu etmeliyim, gibi. İşte bu askerî düzen, kimi yönleriyle Paris'e, hattâ Paris metrosuna bile gelebiliyor. Bir iki aydır ortalama Parisli'yi hasta eden bu yazılar, gerçekten de tamamen, "Siz gerizekâlısınız ve öyle kalmaya devam etmelisiniz. Biz sizin adınıza her şeyi düşüktük" ruh hâlini yanısıtıyor. Yukarıda gördüğünüz yazıda, "İnmeden önce hazırlık yapmak, inişimi kolaylaştırır" yazıyor sözgelimi.


Buradaysa "İstasyonda 1 saniyelik gecikme = Bütün hatta gecikme" deniyor.


"Sinyal sesinden sonra kapılardan uzaklaşıyorum."

1 yorum:

kibrit kutusu dedi ki...

bu yazilar fikir ve uygulama olarak dedigin hissiyati uyandirmakla birlikte beni en cok giciklayan tarafi "benim adıma konuşma" kipi oldu. o ne ya öyle? anaokulu ogretmenleri filan mi hazirlamis bunlari?? brrr...